“ Emoes magazine”

                        วันเวลามันช่างผ่านไปเร็วจริงๆ คุณผู้อ่านว่าไหมคะ  แต่ถึงแม้ว่ามันจะผ่านไปนานแค่ไหนเราก็ยังคงจำเหตุการณ์ที่เคยผ่านมาได้เสมอ เช่นเดียวกับผู้เขียนค่ะ ผู้เขียนยังจำวันแรกของการเรียนวิชาการผลิตสื่อสิ่งพิมพ์ได้ดีคะ อาจารย์ให้นิสิตจับฉลากแบ่งกลุ่มกัน ความรู้สึกแรกที่แวบเข้ามาในสมองคือทำไมต้องจับฉลากล่ะ? และก็มีคำถามต่อมาเรื่อยๆ ถ้าไม่ได้ทำงานร่วมกับเพื่อนกลุ่มเดียวกันแล้วจะเป็นยังไง ? จะทำงานร่วมกันได้ไหม? แต่ก็ถึงบางอ้อตอนที่อาจารย์บอกว่า “แต่ละกลุ่มจะได้คนที่มีความสามารถในแต่ละด้านมาอยู่ในกลุ่มเดียวกัน ถ้าไม่ทำอย่างนี้คนเก่งๆ ก็จะไปอยู่กลุ่มเดียวกันหมด” ผู้เขียนเริ่มเข้าใจและเปิดใจยอมรับเพื่อนกลุ่มใหม่ โดยกลุ่มของเรามีสมาชิกทั้งหมด 5 คน คือ บิ๋ม เก่ง เนย ปุ๊ยและตัวผู้เขียนเองคะ พวกเราช่วยกันทำงานที่อาจารย์สั่งทุกงานจนกระทั้งงานชิ้นสุดท้ายที่มีความสำคัญต่อพวกเรามากคือการทำนิตยสาร

                            การทำนิตยสารเป็นสิ่งที่ยากมากสำหรับคนที่ไม่เคยทำอย่างพวกเรา แต่พวกเราก็พยายามศึกษาการทำนิตยสารจากหลายๆ แหล่งความรู้ พวกเราช่วยกันวางแผนการทำงานเป็นขั้นตอน เริ่มตั้งแต่หา Themeหลักของนิตยสาร ช่วยกันคิดว่าจะทำออกมาในรูปแบบไหน จะไปสัมภาษณ์ใครบ้าง จะลงพื้นที่หาข้อมูลกันวันไหน ฯลฯ เมื่อพวกเรามีแบบแผนที่ชัดเจนแล้ว ขั้นตอนต่อไปคือการลงมือปฏิบัติจริง ลงพื้นที่จริง ถึงแม้ว่าการลงพื้นที่ในแต่ละครั้งมันจะทำให้พวกเราเหนื่อย แต่พวกเราก็มีความสุขและที่สำคัญที่สุดคือทำให้พวกเราเริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อพวกเราลงพื้นที่เก็บข้อมูลทุกอย่างครบ พวกเราก็เริ่มมาเรียงเนื้อหา ขัดเกลาภาษา ตรวจสอบความถูกต้องของตัวอักษร เมื่อทำขั้นตอนต่างๆ ที่กล่าวมาข้างต้นเสร็จเรียบร้อย ต่อไปคือการนำข้อมูลมาทำในPhotoshop เพื่อทำรูปเล่มจริงแล้ว ขั้นตอนนี้เป็นขั้นตอนสุดท้ายที่สำคัญที่สุดและเป็นขั้นตอนที่ทำให้ผู้เขียนได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง แน่นอนที่สุดคือผู้เขียนสามารถใช้ Photoshopในการทำนิตยสารได้ แต่สิ่งนี้ยังไม่สำคัญเท่าได้เรียนรู้ถึงนิสัยใจคอของเพื่อนๆ ในกลุ่มหรอกคะ ณ ตรงนี้พูดได้เลยว่าเพื่อนๆ ในกลุ่มทุกคนน่ารักมาก ช่วยกันคิดช่วยกันทำ ยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อมาทำงานนี้

                                     สำหรับนิตยสารที่ทำเสร็จแล้ว ถึงแม้ว่าในตัวเล่มของนิตยสารจะมีข้อผิดพลาดบ้าง หรือบางกลุ่มอาจจะติผลงานของเราว่าไม่สวย ไม่เหมาะ แต่พวกเราก็ภูมิใจที่เป็นคนทำนิตยสารเล่มนี้ขึ้นมา ไม่มีใครที่เกิดมาแล้วไม่เคยทำผิดหรอกคะ คนที่ไม่เคยทำผิดคือคนที่ไม่เคยทำอะไรมากกว่า 

                                     สุดท้ายนี้...ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ร่วมมือร่วมแรงกัน ขอบคุณบิ๋ม เนย  เก่ง ที่อดนอนหลายวันหลายคืนเพื่อจะทำงานให้เสร็จ ขอบคุณปุ๊ยที่เขียนคอลัมน์ดีๆ มากมายให้หนังสือของเรา ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันทำงานอย่างไร้ปัญหา ขอบคุณที่เข้าใจซึ่งกันและกัน ขอบคุณอาจารย์ที่เปิดโอกาสให้เราได้ทำงานร่วมกัน ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณจากหัวใจจริงๆ รักและอยากร่วมงานกันทุกคนอีกน่ะ ^__^ 

###################################